Znalezionych wyników: 7

Peti, Gosiu,tak Ciebie rozumiem. Nie jestem w stanie napisac Ci teraz,bo sie rozkleje,moze troche póżniej odpiszę Ci jak to jest u mnie,po 9 miesiącach od smierci mojego męża...Trzymaj się kochana. Życie jest piękne pomimo tak okropnych strat które przeżywamy

Peti, od smierci mojego męża minie za dwa dni 8 miesięcy. No i co tu powiedzic? Życie niby nie stoi w miejscu,a moje staneło. Dociera gdzies z daleka ze on juz nazawsze odszedł. Ale pogodzic sie z tym tak do końca jeszcze nie potrafie. I czy się pogodzę kiedykolwiek,nie wiem. Wierze jak i Ty że ONI są z nami. A może to my chcemy żeby byli. Trudno to jakos wytlumaczyc ale czasami czuje obecnosc Kazimierza bardzo realnie. Wiesz. Ja się staram nie dopuszczac do siebie mysli że brak mi jego ciała,rąk,głosu. Bo to strasznie boli. Nie to że chcę załkowicie zapomniec męża ale po postu zdrowie ostatnio zaczyna szwankowac od nerwów.
Myśmy nie mieli wspólnych dzieci. Ale ja mam córy i wnuki i trzyma mnie przy życiu myśl że jeszcze oni mnie potrzebują,wiec muszę jakoś dbac o swój stan psychiczny dla nich. A ten stan,jak sama to pewnie czujesz,nie jest najlepszy. No i powiem Ci że niestety czas nie leczy (a może zamało go minęło?)

Peti,

och,Gosiu,tak bardzo Ciebie rozumię

Gosiu,kochana. Trzymaj sie. Modlę się za Twojego Męża :-(

Gosienko,tak ciężko się czyta Twoje posty. Niech Bog ma Was w swojej opiece .

Peti, gratuluję!